تقدیم به مادرم.......

آسمانی پر از ستاره دشتی پر از گل،
تقدیم به آنی که بهشت زیر پایش جا دارد
به مادرم…
که مهرش تا ابد در دلم جای دارد.

به خاطر روی زیبای تو بود

که نگاهم به روی هیچ کس خیره نماند

به خاطر دستان پر مهر و گرم تو بود

که دست هیچ کس را در هم نفشردم

به خاطر حرفهای عاشقانه تو بود

که حرفهای هیچ کس را باورنداشتم

به خاطر دل پاک تو بود

که پاکی باران را درک نکردم

به خاطر عشق بی ریای تو بود

که عشق هیچ کس را بی ریا ندانستم

به خاطر صدای دلنشین تو بود

که حتی صدای هزار نی روی دلم ننشست

و به خاطر خود تو بود

فقط به خاطر تو

 کودک زمزمه کرد: خدایا با من حرف بزن.

و یک چکاوک در مرغزار نغمه سر داد.

کودک نشنید.او فریاد کشید: خدایا! با من حرف بزن صدای رعد و برق آمد.

اما کودک گوش نکرد. او به دور و برش نگاه کرد و گفت خدایا! بگذار تو را ببینم ستاره ای درخشید.

اما کودک ندید. او فریاد کشید خدایا! معجزه کن نوزادی چشم به جهان گشود. اما کودک نفهمید.

او از سر ناامیدی گریه سر داد و گفت: خدایا به من دست بزن. بگذار بدانم کجایی.

خدا پایین آمد و بر سر کودک دست کشید. اما کودک دنبال یک پروانه کرد.

او هیچ درنیافت و از آنجا دور شد
 
 

 
در راه زندگی ، حالا که عاشقم، تنهای تنها مانده ام برای تو.
می مانم با تو ، تا بگویم بی تو نمیتوانم بمانم با زندگی .

زندگی فدای تو ، بی تو نمی مانم بدون تو .
می مانم برای عشق ، برای عشقی که سرچشمه آن

تنها تویی عزیزم . در راه عاشقی ، تنهای تنها ، مانده ام با غمها .
غم دور از تو بودن ، غم دلتنگی ات و غم فرداهای بی تو بودن .
مانده ام برای تو ، برای تو که برایم عزیزی ، برای تو که یک
دنیا دوستت دارم و بدون تو محال است بسازم با تنهایی .
این قلبم ، و این هم احساسات من ، حالا
تو هستی و یک عاشق همیشگی .
مانده ام در این لحظه ها تنها برای تو ، تو اولین و آخرین
امیدم در زندگی هستی ،
پس به امید تو ،
آخرین نفسهایم را نیز میکشم .
ای زمین تو برای خود بچرخ ،
ای خورشید تو برای خودت بتاب ،
ای عشق تو برای خودت بسوز ، راه من جداست
از این دنیا ، من مانده ام برای یک قلب تنها .
قلبی که با وجود قلب تنهایم دیگر تنها نیست ،
عشق را باور کرده ام ، دیگر اختیارم دست خودم نیست.
مانده ام برای تو ، برای تو که برایم بهترینی
و جز تو دیگر هیچ چیز برایم باارزش نیست.
با ارزش تر از تو وجود پر مهرت است ،
با ارزش تر از وجودت قلب مهربانت است .
مانده ام برای قلبت ، تا ابد و برای همیشه ،
تا آن لحظه که دیگر هیچکس جز تو را نمیشناسم ،
نمیبینم و باور ندارم که روزی تنها بوده ام .
مانده ام برای تو ،
برای تو که برایم معنای واقعی
عزیزم .

خیلی سخته که بغض داشته باشی ، اما نخوای کسی بفهمه ...

خیلی سخته که عزیزترین کست ازت بخواد فراموشش کنی ...

 

خیلی سخته که سالگرد آشنایی با عشقت رو بدون حضور خودش

جشن بگیری ...

خیلی سخته که روز تولدت ، همه بهت تبریک بگن ، جز اونی که فکر

می کنی به خاطرش زنده ای ...

خیلی سخته که غرورت رو به خاطر یه نفر بشکنی ، بعد بفهمی

دوست نداره ...

خیلی سخته که همه چیزت رو به خاطر یه نفر از دست بدی ، اما اون

بگه : دیگه نمی خوامت ...

خیلی سخته که دوسش داشته باشی ، اما نتونی باهاش بمونی ...

خیلی سخته که بخوای با آب خوردن بغضت رو بفرستی پایین ، اما

یه دفعه اشک از چشات جاری بشه ...

خیلی سخته که وقتی که رفتی تا با پول تو جیبی چند ماهت برای

تولدش کادو بخری با یکی دیگه ببینیش ...

خیلی سخته که بهت بگه دوست دارم ، اما بعداً متوجه بشی حرفش

یه (( ن )) کم داشته ...

خیلی سخته که کسی که تموم زندگیت رو به پاش ریختی ،

با بی رحمی تموم تو چشمت نگاه کنه و بگه : دیگه دوست ندارم ...

خیلی سخته که یه عمر با خیال یه نفر زندگی کنی ، اما وقتی فهمید

عاشقشی بره و پشت سرشم نگاه نکنه ...

خیلی سخته که دلت رو به کسی خوش کنی که

یه دلخوشی دیگه داره ...

خیلی سخته که وقتی بعد از کلی کلنجار رفتن با خودت ، می ری که

حرف دلتو بهش بگی ، با یه معذرت خواهی کوچیک بگه :

فعلاً سرم شلوغه ...

خیلی سخته که همیشه مجبور باشی سخت ترین چیزها رو

تحمل کنی ...

خيلي سخته كسي نظر به مطالبت نده

شبی از پشت یك تنهایی نمناك و بارانی

تو را با لهجه ی گل های نیلوفر صدا كردم

تمام شب برای باطراوت ماندن باغ قشنگ آرزوهایت دعا كردم

پس ازِ یك جستجوی نقره ای در كوچه های آبی احساس

تو را از بین گل هایی كه در تنهایی ام رویید

با حسرت جدا كردم                         

و تو در پاسخ آبی ترین موج تمنای دلم

گفتی دلم حیران و سرگردان چشمانی ست رویایی

و من تنها برای دیدن زیبایی آن چشم

تو را در دشتی از تنهایی و حسرت رها كردم

همین بود آخرین حرفت و من بعد از عبور تلخ و غمگینت

حریم چشمهایم را به روی اشكی از جنس

غروب ساكت و نارنجی خورشید وا كردم

نمی دانم چرا ؟

نمی دانم چرا ؟ شاید خطا كردم

و تو بی آن كه فكر غربت چشمان من باشی

نمی دانم كجا ، تا كی ، برای چه ،

نمی دانم چرا ؟

شاید به رسم و عادت پروانگی مان

باز برای شادی و خوشبختی باغ قشنگ آرزوهایت دعا كردم

 
من که می دانم شبی عمرم به پایان می رسد
 

 
نوبت خاموشی من سهل و آسان می رسد
 
 
من که می دانم که تا سرگرم بزم و شادی ام
 

 
مرگ ویرانگر چه بی رحم و شتابان می رسد
 
 
پس چرا عاشق نباشم؟
 
 
پس چرا عاشق نباشم؟
 
 

من که می دانم به دنیا اعتباری نیست نیست
 
 
من که می دانم اجل ناخوانده و بیدادگر
 

 
سر زده می آید و راه فراری نیست نیست
 
 
پس چرا عاشق نباشم؟پس چرا عاشق نباشم؟